Savremeni sport je poslednjih decenija dobio odlike najizrazitijeg društvenog fenomena planetarnih razmera. Ne postoji ni jedna zemlja na svetu koja sportu ne poklanja posebnu pažnju, a sportska borilišta dobila su obeležja svojevrsnih poligona na kojima države, posredstvom svojih sportista, proveravaju i potvrđuju prestiž…
Sportski rezultati, uspesi, rekordi, pa i sportska diplomatija, rangiraju se danas kao najviše društvene vrednosti. Sport sa svojim zahtevima, postao je kompleksna delatnost u koju su uključeni brojni društveni, ekonomski, naučni i politički faktori. Karakter sportske aktivnosti, koji se ogleda u njegovoj multidisciplinarnosti i interdisciplinarnosti, zahteva od svih neposrednih aktera znatno viši stepen naučnih i stručnih informacija nego što je to bio slučaj u prošlosti. Savremeni sport u svojoj egzistencijalnoj sferi tesno je povezan sa brojnim naučnim područjima koja su u funkciji njegovog razvoja i usavršavanja. Složenost fenomena sporta iziskuje kontinuirano naučno-teorijsko praćenje i izučavanje. Posebno u njegovoj delatnoj sferi koja predstavlja karakterističan “organizam” i ima primarni zadatak da “osnovnoj sportskoj supstanci” – sportistima, omogući realizaciju svih potencijala i ostvarivanje novih vrednosti.
Menadžment kao proces, društvena praksa i savremena nauka, realizovao se gotovo u celom svetu. Danas se bez uvažavanja osnovnih menadžmentskih principa i zakonitosti ne može zamisliti savremeno organizovanje, upravljanje i vođenje organizacija, što se, naravno, odnosi i na sport. S toga je njegova aplikativnost i primena u sportu više nego moguća i neophodna. U sportskoj organizaciji menadžment treba da obezbedi integralnost svih procesa i resursa koji su relevantni za upravljanje njenim aktivnostima i funkcijama. Dakle, menadžment u sportskoj organizaciji, odnosno u sportu, treba da je u funkciji transfera ideje do konačnog cilja.
Savremene odrednice sporta i menadžmenta, kao i problemi koji prate svakodnevnu sportsko-menadžmentsku aktivnost, osnovna su vodilja za sadržajni obuhvat ove rubrike u našem (i vašem) časopisu. Neposredna sportska praksa kod nas još uvek nedovoljno afirmiše zakonitosti i vrednosti savremenog menadžmenta, te se veliki broj sportskih organizacija i dalje nalazi u prostoru izraženog rutinerstva i laicizma svojih rukovodećih struktura. To se posebno odnosi na sportske organizacije tzv. “amaterskog sporta” koje su kao forma sportskog organizovanja i dalje najprisutnije na ovim prostorima.
Ideja i smer rubrike koju vam predstavljamo treba upravo da bude u funkciji afirmacije ideje sportskog menadžmenta (ili menadžmenta u sportu), te očekujemo da će interesovanje naših teoretičara i praktičara sportskog menadžmenta pomoći da njena sadržajna struktura bude bogata i plodotvorna za dalju afirmaciju ovog područja.
A, još uvek aktuelna, terminološka dilema – “sportski menadžment” ili “menadžment u sportu” neka bude tema nekog od naših narednih susreta.
