Stavovi predstavljaju relativno trajnu tendenciju emocionalnog, vrednosnog i akcionog odnosa prema ljudima i pojavama. Pored toga oni deluju i kao motivi, te tako utiču na čovekovo ponašanje. Poznavanje socijalnih stavova omogućava efikasno objašnjavanje ponašanja ljudi, pa se preko njih može relativno lako, brzo i ekonomično ustanoviti kakav odnos ima pojedinac prema određenim stvarima i pojavama. Stavovi utiču na sve mentalne funkcije kod ljudi, a takođe mogu biti značajni i kao faktor zadovoljavanja različitih motiva (npr: čovek koji ima pozitivne stavove prema ljudima u svojoj užoj radnoj sredini imaće više uslova da se oseća prihvaćenim, da se druži, stvara i sl.). S tog aspekta, proučavanje stavova ima posebnu težinu i nezaobilazno je i u oblasti sportskog menadžmenta.
Ako se stav shvati kao “tendencija ka akciji”, onda postaje jasno zašto u radnom angažovanju (a u osnovi sporta je čovekova telesna aktivnost) stavovi kao psihološka osobina imaju izraziti uticaj. Tako se, na primer, ljudi minimalno ili maksimalno angažuju da obave određeni posao više zbog toga što je to u skladu sa njihovim stavovima, nego zbog njihove veće ili manje osposobljenosti; što smatraju ili ne smatraju vrednim zalagati se za ciljeve svoje (sportske) organizacije itd. Ovakav odnos omogućava da se na osnovu saznanja o stavovima relativno uspešno može predviđati ponašanje članova organizacije.
Sledeći razlog bitan za ispitivanje stavova leži u njihovoj složenosti (oni predstavljaju relativno stabilna saznanja, emocije i reagovanja prema ljudima, pojavama i situacijama), kao i u činjenici da se stavovi mogu znatno lakše objektivno “meriti” u odnosu na motive. Pošto u sebi sadrže i motivacionu funkciju, saznanja o relevantnim stavovima predstavljaju najkraći put za razumevanje i detekciju motiva koji su bitni za angažovanje pojedinaca u određenim oblastima, što se odnosi i na sportsku delatnost u celini.
U procesima koji su obuhvaćeni sportskim menadžmentom, posebno iz ugla menadžerskih uloga, potrebno je naglasiti značaj ispoljavanja stavova i njihov uticaj na članove organizacije (saradnike u menadžerskom timu, članove organizacije, kluba, ekipe i sl.). Sportski menadžeri svih nivoa, a posebno treneri, koji pretenduju da uspešno podstiču motivaciju svojih saradnika i članova sportskog tima (ekipe, sportista pojedinaca…), moraju i sami da imaju poželjne stavove i interesovanja. Između ostalog i one koji se odnose na:
– izrazitu uzornost menadžera, koja se ogleda u razvijenom motivu postignuća, privrženosti poslu (sportu) kojim se bavi, zaokupljenošću ciljevima organizacije i sadržajima realizacije tih ciljeva; što je sve uslov za pokretanje motivacije da se saradnici i pojedinci (sportisti) kojima upravlja maksimalno angažuju u svojoj delatnosti i formiraju pozitivan opšti stav prema organizaciji (klubu, timu, ekipi);
– odgovornost organizacije (kluba, ekipe, tima…), koja treba da se temelji na pojedinačnoj odgovornosti svakog člana organizacije; samo pojedinac može da razvije osećaj odgovornosti, jer tamo gde su svi odgovorni za sve niko se ne oseća izrazito odgovornim ni za šta;
– ispoljenu motivaciju saradnika, odnosno sportista, da se u njihovoj aktivnosti stvaralački iskazuju i da imaju određeni stepen autonomije u izvršavanju zadataka, treba uvažavati jednako kao i njihovu osposobljenost za rad;
– saradnik u menadžerskom timu, kao i član organizacije, neće biti u tolikoj meri demotivisan zbog toga što u sportskoj aktivnosti ne ostvaruje značajnu (ili nikakvu) finansijsku dobit, koliko će na njega demotivišuće delovati ako smatra da je u odnosu na druge oštećen;
– ako saradnik u pogledu ličnog tretmana i pozicije u menadžerskom timu doživljava izrazitiju uskraćenost ili ometenost, posebno kada je siguran u svoju kompetentnost i orijentaciju na postignuće, one će, u odnosu na člana tima koji ima dobar tretman i odgovarajuću poziciju, težiti da ima negativnu sliku o menadžeru i organizaciji, te će ispoljavati manju spremnost na angažovanje;
– efikasnost organizacije podrazumeva i zadovoljne ljude; od menadžera se očekuje da imaju jasan stav, da su odgovorni za razvoj saradnika i pojedinaca u organizaciji;
– od menadžera takođe se očekuje da u značajnoj meri uvažavaju vrednosne ocene koje o njima daju članovi organizacije (kluba, ekipe, tima…); moraju biti spremni da se suoče sa ocenama drugih i da se rukovode tim ocenama bilo u pravcu promena ličnog ponašanja, preduzimanja aktivnosti na dodatnom usavršavanju (edukaciji) ili prepuštanja pozicije u menadžerskom timu nekom drugom.
